Módlmy się, aby ludzie, którzy żyją na marginesie społeczeństwa, w nieludzkich warunkach egzystencjalnych, nie byli zapominani przez instytucje i by nigdy nie byli uważani za pozbawionych wartości.
Człowiek ma naturę społeczną – już nawet żaden noworodek nie potrafi żyć samotnie, rozwijać się samodzielnie jak rośliny i zwierzęta; po śmierci człowieka przez długi czas rodzina przychodzi na jego grób, aby wspominać i modlić się za zmarłego. Ludzki język, ludzka praca, ludzkie serce – wszystko w człowieku nastawione jest na miłość bliźniego, a także na miłość samego Boga, gdyż niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu.
Jako chrześcijanie wierzymy, że choć ludzkie ciało dziedziczy się po rodzicach, to jednak ludzka dusza jest bezpośrednio stwarzana przez Ducha Świetego przy poczęciu. Jesteśmy zatem wszyscy dziećmi jednego Boga Ojca, który miłuje każdego człowieka i ma dla każdego niepowtarzany plan życia w miłości. Dlatego wszystkie osoby ludzkie mają nie tylko godność pochodzącą z Bożego stworzenia, ale stanowią także niezastąpiony dar dla społeczeństwa.
Niestety, grzech pierworodny sprawił, że człowiek popadł w egoistyczne pożądliwości ciała, oczu i pychę żywota, przez odwrócenie się od Boga-Miłości. W człowieku i jego życiu rozłam ten wciąż jest obecny. Dlatego ludzkie społeczności, choć chlubią się deklarowaną wolnością, równością, braterstwem i innymi pustymi sformułowaniami praw, to jednak bezlitośnie łamią te prawa, zwłaszcza wobec najbardziej bezbronnych. Instytucje służące życiu i zdrowiu zabijają nienarodzonych przez aborcję i uśmiercają już nawet nie starców przez eutanazję; handlują antykoncepcją, sprowadzając życie małżeńskie do nieludzkiej manipulacji uprzedmiotawianą miłością; próbują ingerować nawet w płeć, odbierając młodym ich osobową tożsamość. Te nieludzkie ingerencje egzystencjalne poniżają ludzką godność i przenoszą się przez społeczne procesy na inne obszary odbierania ludziom wartości w przemyślny sposób, wyrzucając ze społeczeństwa bezbronne osoby na socjalny margines.
W takich to warunkach papież Franciszek zachęca nas do modlitwy, byśmy dostrzegali w każdym człowieku brata i siostrę, bez względu na to, jaki jest jego wiek, pochodzenie oraz status społeczny, i przez to przyczyniali się do moralnej naprawy instytucji społecznych, które mają pamiętać o bezbronnych, o żyjących na marginesach, o tych, którym odbiera się minimum egzystencjalne: o nienarodzonych, o niedołężnych, o odrzuconych i zaniedbanych, o unicestwianych przez wojny i nieludzkie traktowanie.
Wyjaśnienie papieskiej intencji Apostolstwa Modlitwy – wrzesień 2023 – Robert Janusz SJ